برای زیباروی رنج دیده ام

به دوستی قول دادم راجع به چیزی که گفته بود من فراموش کردن بهش اشاره کنم بنویسم...به وبلاگش سر زدم...داستان یک خیانت بود و زنی که تکه تکه های شکسته شده ی قلبش رو می خواد جمع کنه و بند بزنه و دوباره از اول بسازه...تمام وبلاگش رمز داشت..من فقط تیتر مطالبش رو خوندم و عنوان وبلاگش....

دستام شل شدن....چطوری می تونید خانم ها...حتما باید یک درد رو تجربه کنید تا عمقش رو بفمید؟؟؟ مثلا اگر به شما بگم از دست دادن(خدایی نکرده) مادر یا فرزند داغ بزرگی هست تا تجربه اش نکنید نمی فهمید؟؟؟

زیباروی عزیزم...این پست فقط برای تو و زنانی مثل تو هست:

آرایشگر من اسمش مهنازه...سه سال هست که پیشش می رم...28 ساله با صورت زیبا و قد بلند، مطلقه، ساکن کرج بوده و بعد از جدایی به تهران اومده...زبون شیرینی داره و برخورد های اجتماعی که در بین هم صنفان خودش، خوب و حتی بیشتر از خوب هست...برام از ازدواج اولش گفت که نتیجه یه عاشقی پسر همسایه و دختر همسایه بوده که با مخالفت خانواده ها(فکر کنم بیشتر خانواده پسر) صورت گرفته و بعد 7 سال به خاطر بی مسئولیتی و بی تعهدی و بیکاری شوهرش که دیگه دست بزن هم پیدا کرده بوده، جدا میشه..(شاید معتاد شده بوده اما من معمولا سوال نمی کنم و بیشتر شنونده هستم)..مهناز خونه ای که توی کرج با هزار وام و قرض و قوله(و فکر کنم مهریه اش) خریده رهن کامل داده و اینجا یه آپارتمان 40متری رهن و اجاره کرده....

بارها می گفت که به ازدواج دوباره فکر می کنه و معتقده شانس خوشبخت و خوشحال زندگی کردن رو از دست نداده و منم همیشه تشویقش میکردم....اونم گله می کرد که محیط کارش زنونه هست و توی اجتماع نیست و غیر مستقیم از ما می خواست که برای ازدواج با یکی آشناش کنیم...

تو این چندسال که میدیدمش از پیشنهاد های ازدواجی که توسط مشتری هاش بهش می شد برام تعریف می کرد.

از مردهایی که باهاشون قرار می ذاشت و بیرون میرفت...از ماشین هاشون..رستوران هایی که باهاشون میرفت...ظاهرشون..لباس پوشیدنشون..با خیلی حرف هاش باهاش می خندیدم و با خیلی هاش متاسف می شدم..هرچند اون به همش می خندید!

یه روز بهش گفتم مهناز، سنت که بالا بره زیباییت کمرنگ میشه..اینقدر ایراد نگیر..اگه واقعا قصد ازدواج داری، از تجربه هایی که از ازدواج قبلیت داشتی استفاده کن و سعی کن از اونها بهترینشون رو انتخاب کنی(لطفا به ازدواج هایی که به طلاق می رسه "شکست" نگین...اینکه بتونی از یه رابطه ناسالم بیرون بیان و سعی کنن یه زندگی سالم بسازی اوج موفقیت هست ).

سرش پایین بود و داشت ناخن هامو لاک میزد...یه دفعه سرش رو بالا آورد و تو چشم هام نگاه کرد...گفت: واقعا نظرت اینه؟؟...گفتم آره خوب...چه اشکالی داره؟؟

سرش رو برد پایین، لاک پام رو تموم کرد و گفت بشین تا خشک بشه...رفت پشت از توی کیفش سیگارش و درآورد و مثه همیشه پشت به من کنار پنجره ایستاد.... روی انعکاس صورتش که توی شیشه افتاده بود قطره های اشک برق میزد..مهناز همیشه خندون و بذله گو...تند و تند به سیگارش پک میزد و اشک می ریخت...سیگارش که تموم شد رفت دوتا چایی آورد...توی صورتم نگاه کرد..لبخند زد و گفت: مردهای که من برای ازدواج بهشون معرفی می شم همه بالای 50-60 سال هستن...با یکی دوتاشون که بیرون رفتم، می خواستم از ناراحتی بمیرم...حتی نمی تونستم توی صورتشون نگاه کنم...

گفتم پس اینی که الان مدتیه باهاش بیرون می ری و بهت خوش می گذره کیه؟!!..دوباره خندید ولی خیلی نیشدار..گفت مطمئنم دلت نمی خواد بدونی..چون منم دلم نمی خواد بگم...

تا گوشام داغ شد...نمی دونستم چه حسی دارم...عصبانیت؟ ناراحتی؟ دلسوزی؟...آخر چایی رو سر کشید و اومد تا بقیه کارهای ناخنم و انجام بده...من مثل آدم ها بهت زده..فقط بر و بر توی صورتش نگاه می کردم...ولی اون نگاهش و از من می دزدید..خجالت می کشید...این خجالت کشیدنش باعث شد که باور کنم هنوز ته قلبش یه صدایی هست که بهش میگه راهش درست نیست...همین بهم جرات داد..

گفتم: از کجا باهاش آشنا شدی؟! همانطوری که داشت اندازه ناخن هامو با هم چک می کرد بدون اینکه بهم نگاه کنه گفت: از خانم هایی که اینجا میان....گفتم یعنی یکی مثل من؟؟...سرش و آورد بالا و تو چشمام نگاه کرد...بلند زد زیر خنده..از همون خنده های غش عش که همیشه می کرد..ولی اینبار من با هاش نخندیدم..اونم فهمید و خودش و جمع کرد...گفت نه بابا...ما که اینجا واسه ورود شناسنامه نگاه نمی کنیم!!خیلی از مشتری هام خودشون دوست پسر دارن، من هم به دوستای دوست پسرهاشون معرفی می کنن....باز هم نگاه هاج و واج من...بازم سرش و پایین انداخت و مشغول شد...تا تموم شدن کارم سکوت بود و سکوت..نگاه سنگین من و فرار نگاه اون...

رفتم جلوی صندق، فیش ها رو دادم و حساب کردم..کنار صندوق ایستاده بود و نگام می کرد..انگار منتظر بود چیزی بگم..پول و که دادم پشتم و را کردم که بیام بیرون..صدام کرد..برگشتم..دستش و دراز کرد طرفم گفت بی خدافظی میری؟؟...راست می گفت..همیشه تا جلوی در بدرقه ام میکردودست می دادیم..خدافظی می کردم و روز خوبی براش آرزو می کردم..تو چشماش نگاه کردم..غم بود..ترس بوذ..التماس بود..رفتم طرفش..لبخند زدم و دست دادم..گفت وای چرا اینقدر یخ کردی؟...فقط نگاش کردم...سرش و کج کرد و گفت اینجوری نرو لطفا...از اون نسکافه ها که از کیش برام آوردی دارم هنوز..اگه عجله نداری بمون...نمی دونم چرا اون نگاه اینقدر التماس داشت..گفتم مشتری نداری؟..صورتش خندون شد...تند تند گفت تا نیم ساعت دیگه نه، برو سر میزم بشین الان میام..

مشتریش نیومد..نیم ساعت ما شد یک ساعت..یک ساعت مباحثه عبث..یک ساعت گفت شنود آزار دهنده..یک ساعت پر از خنده های اون و تاسف های من..گریه های اون و تاسف های من..عصابنیت های اون و تاسف های من...پشیمانی های اون و تاسف های من.....

-به زن  اون مرد فکر کردی مهناز؟ به مشکلاتش؟

..نه! مگه اون زن به من و مشکلاتم فکر کرده؟

-در بوجود آمدن مشکلات تو اون زن مقصر نیستن، اما مشکلات اون رو تو داری واسش بوجود میاری

..چرا من؟ جلوی شوهرش و بگیره که فلان و فلان نکنه..مثلا ...(تعریف خاطرات مشمئز کننده)

-آخرش که چی؟

..آخری نداره..من زن یه مردی هم سن بابام بشم یا بشینم و نگاه کنم تا همه ی جوونیم تباه بشه و هیچ لذتی ازش نبرم؟...منم روزی که شوهر داشتم و خوش بودم این چیزها رو نمی فهمیدم..اما حالا می فهمم

-حرف آخر؟

...به خدا من خیلی آدمم که حاضر نمی شم عقدم کنه..همین که تنها نیستم و خرج می کنه واسم بسه ..آخه بچه داره..دلم نمی خواد نفرین پشت سرم باشه...در حالی که خودش اینقدر دوسم داره که میگه حاظرم عقدت کنم...

چی بگم به این زن...چی بگم که اگه توانایی فهمیدن حرف های منو داشت که اینجوری حرف نمی زد..اینجوری استدلال نمی کرد.." حرف های ما ویترین فروشگاه شعور ما هستند".

زیباروی عزیزم...چی بگم به این زن؟...این که نمی خواد جای زن اول و بگیره...(حتی اگه ته دلش بخواد که هر زنی طبیعیه که بخواد یکی باشه)..اینکه همه زندگیش تنها نبودن و داشتن حامی مالی هست...چی بگم بهش؟...

فرض کن گیسش رو هم کشیدیم و دمش رو هم گرفتیم و از زندگیمون بیرونش کردیم..موضوع حل میشه؟؟

تهرکس بهایی داره..فقط بهای بعضی آدم ها رو ننمی شه با پول پرداخت کرد...بهای بعضی ها رو میشه..... وقتی مردی هست که برای داشتن خنده ای و آغوشی برای چند ساعت پول خرج می کنه..زنانی هم هستند که بهای خودشون و همینقدر می دونن...چی بگیم به این زن ها؟؟

"یک نقطه کوچک می تواند یک جمله ی بزرگ را متوقف کند.."

 زیباروی عزیزم و تمام زیبارویان رنج دیده

کسی که چیزی رو می دزده چون قشنگه یا هوس کرده با کسی که از سر نیاز دزدی می کنه جرمش یکیه، اما میزان تقصیرش نه!

در قانون مجازات های اسلامی برای هر جرمی مجازات به صورت گستره ای از حداقل و حداکثر تعریف شده...مثلا برای قتل، حداکثر(توی فیلم ها دیدین میگن اشد مجازات!) مجازات اعدامه..یعنی وقتی سه شرط احراز بشه: فرد با قصد قبلی حمله کنه یا وسیله ای برای قصد خودش به همراه داشته باشه یا  عملی انجان بده که به خاطر شرایط فرد مقابل موجب مرگش بشه و او از مخاطره انگیز بودن این عمل برای مقتول آگاه باشه(ماده 204).{ فیلم جدایی نادر از سیمین..اگه اون آقا می گفت که با آگاهی از باردار بودن زن مستخدم اون رو هل داده، قتل عمد محسوب می شد و دیه داشت}

منطورم از مثال زدن جرم قتل مقایسه کردنش با ازدواج دوم نیست..فقط کمترین تبصره رو نسبت به جرم هایی مثل دزدی داره مثال زدم...

پس میزان تقصیر متناسب با شرایط وقوع جرمه...اونچه که من نوشتم دفاع از زنان مطلقه یا توجیه عملشون نبود عزیزم...

من در برخوردم با ورود به یک زندگی تشکیل شده هیچ تفاوتی برای هیچ یک از زنان از هیچ قشری ندارم: مخالفم، اشتباهه...و تاوانش سنگینه...

اما در برخوردم با خود این زنان، تفاوت قائلم...چون میزان تقصیر این زنان را به مراتب کمتر و میزان تقصیر مردان را در رابطه با این زنان به مراتب بیشتر می بینم...

اما....چیزی که دستهام رو برای نوشتن این ماجرا شل کرد علتی بود که در پشت حرف های تو پنهان بود:

آسیب هایی ورود زنان دوم به پایه های یک زندگی متاهلی می زنه..به زنان اول این زندگی ها می زنه..به فرزندان این زندگی ها می زنه به یک میزان است...خواه این زنان از سر نیاز وارد این رابطه ها شده باشند یا از سر تفنن...زن اول؛ به یک اندازه می شکند..به یک اندازه اشک می ریزد..به یک اندازه اعتمادش به مردش تکه تکه می شود...و به یک اندازه هیچ یک از آنان را نمی بخشد...

می فهمم زیبا روی...ای کاش زنان دومی هم میفهمیدند...