زندگی شیرین لعنتی
صبح با سردرد از خواب پامیشم...به زمین و زمان فحش میدم..اول از همه به خودم که چرا وقتی ساعت زنگ زد، زدم تو سرش و دوباره خوابیدم و ورزش نرفتم...
با رخوت و بی میلی پاهام و یکی یکی از زیر پتو میارم بیرون و از لبه تخت آویزون میکنم. بدنم و مثه یه وزنه 20 تنی با زور و کش و قوس بلند می کنم و لبه تخت می شینم..هنوز دلم نمی خواد چشم هام و باز کنم...آرنجم و روی زانو هام می ذارم و سرم و بین دست هام میگیرم...شروع می کنم توی ذهنم برنامه های روزم و مرتب کردن و از اون همه کاری که دارم بغضم میگیره...یکم که می گذره صدای گنجیشک ها رو می شنوم..صدای یه پرنده ای مثل بلبل و یا چیزی شبیه اون هم یه در میون بین صدای گنجیشک ها هست...
یهو احساس می کنم چه آرامش خوبی..پنجره رو نگاه می کنم...چقدر قشنگه که جلوی پنجرمون این درخت ها هستن و توشوت پر کنجیشکه...چه بوی خوبی میاد..بوی درختای تازه جوانه زده و برگ های جوان و سبز و مرطوب...!!!!در کمال سرزندگی و شادابی از تخت بلند می شم و می پرم توی آشپرخونه...زیر لب شعر می خونم و ظرف های مونده از شب و می شورم..چای دم می کنم..یه میز خوشمزه صبحانه می چینم و به همسر زنگ می زنم که ناهار دانشگاه نخوری که می خوام یه غذای خوشمزه درست کنم....
خفقان
"دچار نوعی خودسانسوی شدم"...> این جمله رو توی خیلی از وبلاگ ها می خوندم و با خودم فکر می کردم یعنی چی؟؟!!!این کلمه خیلی قلنبه سلنبه است...یه جور ژست روشنفکری .و فهمیدگی و ایناست...اگه منظور اینه که چیزهایی هست که می خوای بگی و نمی تونی، خوب پس وبلاگ به چه درد می خوره...اصلا چرا میای میگی؟؟؟مثه اینکه من بگم: یه چیزهایی می خوام بگم ولی نمی گم!!! اگر منظور حالی هست که منم الان دارم، اسمش میشه "خفقان".
یعنی می خوای بگی، اما اینقدر داری خفه میشی که ترجیح می دی انرژیتو واسه دست و پا زدن نگه داری تا حرف زدن!!!
اطلاعیه!!!!!!!
بسم تعالی
با توجه به مشغله فراوان بنده در دو هفته آینده و با توجه به تاثیر آرامبخشی این فضا بر ذهن پریشان اینجانب، تا زمان اعلام شده هرگونه مچ گیری در سوتی های جاری در پست ها و یا نطرات و یا هرکجا، ممنوع اعلام می شود و با متخلف بر طبق قوانین "آب هویج مهندس یواشکی" برخورد جدی خواهد شد!!!!
لازم به ذکر است نویسنده این وبلاگ مختار هست در مدت ذکر شده هرچقدر پست می خواهد بنویسد و هرچقدر نظر می خواهد در همه وبلاگ ها بگذارد و همچنین حق غیبت کردن به صورت نامحدود را برای خود محفوظ می داند
و من الله توفیق
خطــــــــــــــــــر!!
این آمار سرچ اینترنتی من داره به جاهای باریک می رسه!!!واقعا باید یه فکری برایش ب.کنم
خلســــــــــــــــــــــــــه
نوشتن توی وبلاگ نیاز به یه خلسه ی خاصی داره که مدتیه ندارم...یا شاید دارم و اینقدر توش موندم که دیگه حس و حال نوشتن ندارم...حرف زیاده ها....حتی دیشب تو ذهنم داشتم می نوشتم اینجا!!!ولی وقت نوشتن که میشه انگار بادکنکی می شم که بادش و خالی کردن