نازک آرای تن ساق گلی...........

یه چیزهایی مدتیه که وسوسه ام می کنه بنویسم...اما اخبار خاله زنکی نمی ذاره!!!

فعلا تصمیم گرفتم به حرف های خاله زنکی فکر نکنم...راجع بهش هم حرف نزم...به روی کسی هم نیارم که چی پشت سرم گفته...چون حرف زدن درباره اش هم گوینده رو مهم جلوه می ده و هم به بقیه شنونده ها اجازه می ده که اونهام نظر خودشون و ابراز کنن!!! پس این پرونده فعلا بسته شد تا به موقع چادر کمرم ببندم و از خجالت همه در بیام

اما موضوع مهمتر ذهن مشوش خودمه...مدتیه دچار خود درگیری شدید شدم...

  من معتقدم، "ارزش ها" ی کلی، معمولا بین آدم ها ثابت هست. چیزهایی مثل "زیبایی"، "ثروت"، "هوش"،دانایی"....اما اونچه که زندگی ها رو متفاوت کرده "اولویت بندی " این ارزش ها هست.... مثلا هرکسی دوست داره همسر آینده اش زیبا و دانا و ثروتمند باشه، اما بسته به اینکه این ارزش ها رو چطور اولویت بندی می کنه، انتخاب متفاوتی برای ازدواج داره...

به تدریج که سن بالا می ره، موقعیت های اجتماعی تغییر می کنه یا حتی شرایط زندگی دچار تحول می شه، باز این ارزش ها نیستن که تغییر می کنن، اولویت بندی ها هستن که جا به جا می شن....مثلا کسی که مهمترین اولویتش برای ازدواج زیبایی بوده، بعد از یه مدت زندگی می بینه که هوش و دانایی براش مهمتر شده و اون زیبایی کمرگ تر...این اتفاق معنیش این نیست که دیگه "زیبا بودن" برای فرد ارزش نیست یا همسرش زشت شده یا حتی اون زیبایی عادی شده، به این معنی هست که معیار "زیبایی" دیگه اولویت اول شما برای دوست داشتن کسی نیست.....

بعد از 4سال ازدواج می تونم به یقین بگم که چیزی به نام اولویت بندی صحیح و غلط وجود نداره....با گذشت هر سال و هر دوره گاهی تمام اولویت بندی های شما تغییر می کنه و گاهی چیزهایی براتون مهم میشه که قبل از ازدواج اصلا به ذهنتون هم نمی رسیده و بهش فکر هم نمی کردید.....

به نظر من زندگی ای می تونه موفق باشه که طرفین بدونن تغییر اولویت هاشون به معنی شکست اون زندگی یا اشتباه بودن تصمیم اولیه شون نیست...بلکه به معنی ورود به یه دوره جدیده که باید درست مثل روز خاستگاری بشینن و سنگ هاشون و با هم وابکنن...باید به هم بگن که چی براشون مهم شده و کدوم اولویتشون جا به جا شده....امکان موفقیت این مکالمه خیلی بیستر از زمان خواستگاریه چون آدم ها بعد از چندسال زندگی کنار هم بیشتر به هم شبیه می شن....

همه این مقدمه رو گفتم تا بگم من به مرحله تغییر اولویت بندی هام رسیدم ...اما مشکل اینجاست که گیج شدم...می دونم اولویت هام تغییر کرده اما نمی دونم هرکدوم چقدر تغییر کرده و کجا باید قرار بگیره....یه لیست از همه چیزهای مهم زندگیم و همه برنامه های آینده ام نوشتم و اینقدر خط زدم و همه چیز و جا به جا کردم که کل لیستم شده خط خطی.....نمی دونم من چه جوری تونستم توی 23-4 سالگی اونقدر با اطمیان و یقیین لیست اولویت هام رو بنویسم و با اعتماد به نفس همسر آینده ام و انتخاب کنم!!!!!......نمی دونم واقعا سن که بالا میشه آدم عاقل تر میشه یا ترسو تر؟؟محافظه کار تر میشه یا ناتوان تر؟

تصوری که من توی 23 سالگیم از عسل 28 ساله داشتم یه خانم مهندس شاغل در یک دفتر مهندسی شیک که بود که نی نی کوچولو داشت و منتظر بود یه کم بزرگ شه تا بچه دوم رو بیاره..........................!

اما عسل 28 ساله واقعی، هنوز یه دانشجوئه که شغلش تدریسه و وقتی اسم بچه میاد همچین بغض می کنه که انگار نازا هست و دکترها جوابش کردن.....

چندوقت پیش یکی از دوستان پیشنهاد کار توی شرکتشون و بهم داد...با حقوقی سه برابر اونچه که از تدریس می گیرم اما باید 4 روز تمام وقت می رفتم شرکت....لحظه اول تصمیم قطعی گرفتم که تدریس و ول می کنم و می رم توی شرکت....رزومه دادم و وقتی گفت شرکت موافقت کرده شک کردم که نکنه موقعیت تدریسم و از دست بدم و دیگه نتونم بدست بیارم...نکنه پشیمون بشم بعدا؟؟...ازش خواستم تا اردیبهشت واسم فرصت بگیره تا فکر کنم...رفتم پیش مدیرگروه و گفتم من فقط هفته ای یه روز می تونم بیام....بعد برگشتم خونه....فکر کردم...فکر کردم...

دیدم همه چی قاطی شده...من می خوام هفته ای 4 روز برم شرکت و هفته ای یه روز برم تدریس..اونوقت درسم چی می شه؟؟مقاله های نصفه نصفه ام کی تموم کنم؟کارای پایان نامه ام و کی انجام بدم؟؟؟اصلا من چیکار دارم می کنم؟چیکار می خوام بکنم؟؟درس بخونم؟درس بدم؟کار مهندسی کنم؟...برنامه های آینده ام چی میشه؟می خواستم برگردم زادگاه، بچه دار بشم؟؟؟..اصلا من کیم؟اینجا کجاست؟؟!!!!!!!!!!!!

چندروز پیش جواب ایمیل هم اومد...از یکی از استادهای دانشگاه خارج!...گفته بود که رزومه من و بررسی کرده و خوشحال میشه که واسه فرصت مطالعاتی 6ماه برم پیشش...اینو که قراره کجای اولویت های زندگیم بذارم؟؟....

دلم می خواد یکی و پیدا کنم که این راه ها رو رفته ...که بهم بگه چه جوری میشه تو 28 سالگی هم درس خوند، هم تدریس کرد، هم توی شرکت کار کرد، هم بچه دار شد و هم برای مسافرت خارج برنامه ریزی کرد.........با تمام این برنامه ها یه آدم دیگه به نام همسر رو هم هماهنگ کرد، به حرف های خاله زنکی خانواده همسر هم رسیدگی کرد!!

با همسرجان هم صحبت کردم...اون با هر تغییری در روال عادی زندگیمون مخالفه...ایشون کلن با تغییر دکور خونه هم مخالفه!!.با بچه دار شدن هم مخالفه!با کار جدیدمن هم مخالفه!با فرصت مطالعاتی خارجه هم مخالفه!با تغییر رنگ موهای منم مخالفه!با تغییر رنگ لاک من هم مخالفه!کلا از نظر ایشون تغییر خره!!حالا هرچی که باشه!!

الان مشکل من فقط زمان بندی نیست...اولویت بندیه...نمی دونم کدومش مهمتره...نمی دونم قید فرصت مطالعاتی رو بزنم و به بچه فکر کنم؟؟...نمی دونم درسم سر سری بگیرم و پایان نامه ام و سطحی ببندم و به پول درآوردن مشغول بشم...نمی دونم بچسبم به درس و همون تدریس پاره وقت و انجام بدم و واسه سفر خارجه آماده بشم........می ترسم یه انتخاب اشتباه هرچی تا حالا واسه زندگیم کاشته ام و به باد بده.....

......وقتی بچه بودم، آرزو می کردم کاش بزرگ بودم و خودم برای خودم تصمیم می گرفتم.........

.....حالا که بزرگ شدم، آرزو می کنم کاش بچه بودم و همه مسئولیت تصمیم گیری ها هنوز به عهده پدر و مادرم         بود............

عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی

عشق داند که در این دایره سرگردانند