تـــــــــــــــــــوبه کردم!!!!

با خونسردی توی اتاف نشسته پای درس و مشقش!!..میرم در اتاقش و با حرکت دست و سر و گردن بهش اشاره کردم که بیا پیشم بشین...بعد موبایل زدم روی اسپیکر(بلندگو).....اخبار مهمی بود از دیار گل و بلبل!!می خواستم با گوش های خودش بشنوه که از بحث های پیچ و تاب دار بعدی جلوگیری کنم!

اخبار که تمام شد، پاشد و رفت توی اتاق....منم به حرف های خاله بازی ادامه داردم و قربون و صدقه و خداحافظی!

خوشحال بودم و منتظر بودم عکس العملش و ببینم...چایی گذاشتم و با مهربونی و ناز و عشوه صداش کردم...اومد...رنگش پریده بود...مدام سرش و به اطراف تکون می داد و با خودش حرف می زد!!!

درکمال آرامش چشمام و نازک کرده بودم و چای می خوردم و مثل فیلم سینمایی نگاش می کردم!!یه لحظه سرش و بالا آورد و تو چشمام نگاه کرد...: عسل! واقعا این آدم چرااینقدر وقیح شده؟؟؟چی جوری به خودش اجازه داده همچین ادعایی کنه؟؟

نمی دونم چرا هرچی اون بیشتر عصبانی می شد من بیشتر آرامش می گرفتم!!..این آدم چندین ساله که داره من و آزار می ده ..بالاخره همش که نباید من از این آدم ها بنالم و اون بگه مساله رو بزرگ می کنم....بذار ببینه که کوچک شمردن مسائل بزرگ همچین عواقبی داره...به قول مادربزرگم:

دلیری تو فزون گشت ز بردباری ما                                   ای بسا تحمل بی جا که خواری آرد به بار

من با سکوت و نگاه خونسرد عمیقا  از عکس العملی که مدتها انتظار داشتم نشون بده لذت می بردم....

چایی رو خورده نخورده، پاشد...دستاش و کمرش زده بود...تند و تند طول خونه رو می رفت و بر میگشت...لیوان های چایی رو دوباره پر کردم....صداش کردم که بیا یه چایی دیگه بخور....اومد...رنگش سفید سفید شده بود...زیر چشماش یه کم قهوه ای...یکم ترسیدم و دیدم دیگه نقش یه همسر دلسوز واجبه!!...دلداری و حرص نخور و راه داره و حل میشه...

اما انگار هر لحظه حالش بدتر می شد...دستش روی معده اش بود و فشار می داد...چایی رو نخورده پاشد دوباره به راه رفتن و حرف زدن با خودش....

داشت نگرانم می کرد...زل زده بودم بهش...داشت عرق می کرد...کسی که عرق می کنه قرمز میشه...ولی قرمز نشده بود...رنگش همین جوری پریده بود...کم کم دستش از معده اش به قفسه سینه اش رفت..نفس عمیق می کشید و قفسه سینه اش رو می مالید...

دیگه از نگرانی گذشته بود!!...پاشدم دستشو گرفتم نشوندم روی مبل...و تند و تند براش توضیح دادم که این حرف ها بوده و این راه حل ها هست و با هم درستش میکنیم و آروم باشه.....داشت نفس نفس می زد و من دیگه حتی تظاهر به خونسردی هم نمی تونستم بکنم...

تند و تند چایی نبات می دادم و قربون صدقه می رفتم و شونه هاشو می مالیدم و با هر استدلالی و توضیحی سعی می کردم قانعش کنم که اصلا موضوع واسه من مهم نیست و اصلا تا حالا هم الکی ناراحت می شدم و اصلا موضوع کوچیکه و....

دیگه آخراش واسه آروم کردنش داشتم از خوبی و خانمی فرد مورد نظر می گفتم!!!

الان خوابید...من دیگه غلط بکنم از ایشون عکس العمل بخوام!!!!خودم چادر کمرم می بندم می رم عکس العمل نشون می دم !!!

خدیا تــــــــــــــــــــــــــــوبه ما را بپذیر و مشکلات ما را تنها بر دوش خودمان هوار کن!!الهی آمین!!